Chris Lytle
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Chris Scott Lytle |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
180 cm |
| Masa ciała |
77 kg |
| Styl walki | |
| Kategoria wagowa |
półśrednia |
| Klub |
Integrated Fighting Academy |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
54 |
| Zwycięstwa |
31 |
| Przez nokauty |
3 |
| Przez poddania |
22 |
| Przez decyzje |
6 |
| Porażki |
18 |
| Remisy |
5 |
Chris Scott Lytle (ur. 18 sierpnia 1974 w Indianapolis) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) oraz bokser. Były Mistrz Świata Cage Rage w wadze półśredniej. Wieloletni zawodnik Ultimate Fighting Championship.
Kariera MMA
[edytuj | edytuj kod]W MMA zadebiutował 13 lutego 1999. Przez kolejne dwa lata występował głównie na japońskich galach Pancrase, lecz nie osiągnął tam większych sukcesów, notując porażki m.in. z Dave'em Menne'em, Ikuhisą Minową czy Shoniem Carterem. W latach 2001–2003, znaczącymi osiągnięciami była wygrana nad Kazuo Misakim oraz zdobycie mistrzowskiego pasa organizacji HOOKnSHOOT. Poza tym przegrywał z takimi zawodnikami jak Nick Diaz, czy Robbie Lawler na UFC 45.
W latach 2004–2006 związany głównie z Ultimate Fighting Championship oraz World Extreme Cagefighting, gdzie wygrywał większość walk, głównie przed czasem. 5 lutego 2005, przegrał z Ormianinem Karo Parizjanem na UFC 51, a 19 maja tego samego roku, pokonał Patricka Healy'ego na gali WEC 15.
4 lutego 2006, zdobył pas brytyjskiej organizacji Cage Rage w wadze półśredniej, poddając w mistrzowskim pojedynku Rossa Masona. W tym samym roku wziął udział w reality show The Ultimate Fighter. Doszedł w nim do finału, w którym, 11 listopada, przegrał z Mattem Serrą niejednogłośnie na punkty. W kolejnej walce dla UFC, 3 marca 2007, zmierzył się z gwiazdą organizacji, byłym mistrzem, Mattem Hughesem, ostatecznie przegrywając wysoko na punkty.
Lata 2007-2011, to występy wyłącznie dla UFC gdzie przez swoje emocjonujące i dynamiczne walki otrzymywał bonusy finansowe od organizatorów. W sumie zebrał ich aż dziesięć w ramach nokautu, poddań oraz walk wieczoru. W tym czasie, mierzył się z takimi zawodnikami jak Matt Brown, Thiago Alves, Josh Koscheck, Matt Serra czy Dan Hardy – wygrywając z Brownem (dwukrotnie), w rewanżu z Serrą oraz Hardym. Za pokonanie tego ostatniego otrzymał dwie nagrody bonusowe – za poddanie i walkę wieczoru. Po walce z Brytyjczykiem zakończył karierę zawodniczą[1].
Kariera bokserska
[edytuj | edytuj kod]Między startami w MMA, rywalizował również w zawodowym boksie. W latach 2002–2005 uzyskał bilans 13 zwycięstw, 1 porażki oraz 1 remisu. W tym czasie zdobył m.in. mistrzostwo Stanu Indiana, które dwukrotnie obronił[2].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Mieszane sztuki walki:
- 2003: Mistrz HOOKnSHOOT w wadze półśredniej
- 2003: Mistrz AFC w wadze półśredniej[3]
- 2006-2007: Mistrz Świata Cage Rage w wadze półśredniej
- 2006: The Ultimate Fighter 4 – finalista programu
- 10-krotny zdobywca nagród bonusowych w UFC (sześć walk, jeden nokaut oraz trzy poddania wieczoru)[4]
Boks:
- 2003: Mistrz Indiana Boxing Association w wadze półciężkiej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Erik Fontanez: Chris Lytle Retires from MMA; Dan Hardy Honored to be His Last Opponent. mmaweekly.com, 14.08.2011. (ang.).
- ↑ Chris Lytle – rekord bokserski. boxrec.com. (ang.).
- ↑ AFC #5. fcfighter.com, 2003. (ang.).
- ↑ Chris Lytle – profil na UFC. ufc.com. (ang.).